Ik loop mee!
Op 11-12 september loop ik mee voor noodhulp aan vluchtelingen wereldwijd! #NvdV21 Samos (Griekenland), zomer 2020. We rijden langs de hotspot, de opvangplek voor vluchtelingen. Een overvol kamp langs een drukke autoweg met in elkaar getimmerde hutjes tegen de bergwand aan, afgedekt met kleden, karton, plastic of een stuk zeil en af en toe zie je een ‘gewone’ tent. Zoals je je een sloppenwijk voorstelt. Aan de kant van de autoweg staan een twintigtal cabines, wc’s en douches vermoed ik maar te weinig voor de ruim 7000 mensen die hier verblijven. Het is heet, overal vuilnis. Je ruikt de stank. Kleine meisjes spelen door de puinhopen heen, en zwaaien naar ons. Het raakt me en ik zwaai terug. Zo dichtbij en zo ver weg. Families met jonge kinderen zoeken schaduw langs de autoweg, kinderen trappen een balletje of hangen tegen de vangrail aan. Alles beter dan het overvolle kamp en niet zonder risico want de auto’s rijden in hoge snelheid voorbij. Maar wat hebben ze te verliezen? We minderen vaart want een klein jongetje skateboardt over de autoweg. Als we hem voorbij rijden, zie ik een glimlach op zijn gezicht, hij lijkt even een normaal zorgeloos kind. Skatend op weg naar de toekomst maar hoe ziet die eruit? We zijn aangeslagen en zwijgen. Zal ik speelgoed kopen en gaan brengen of is dat absurd? Moeten we uitstappen, vragen hoe het met ze gaat en wat ze nodig hebben? Ik voel me een pottenkijker maar wil ook niet wegkijken voor dit drama. Iedereen moet weten wat voor hel dit is. Want dat is het, een hel op aarde. Deze mensen zijn een politieke speelbal geworden, en zitten klem op de grens van Europa. Ik denk nog vaak aan de kleine lieve meisjes, spelend op het vuilnis en het jongetje op zijn skateboard. Hoe zou het met ze gaan? Waar zijn ze nu? Ik neem ze in gedachten mee in de nacht van 11 op 12 september en hoop vurig dat ze een veilige mooie toekomst tegemoet gaan.
View
Continue with Facebook